พอเอ่ยชื่อ "นกปรอดหัวโขน" หลายคนอาจทำหน้างงเพราะไม่คุ้นเคย แต่ถ้าพูดถึง "นกกรงหัวจุก" ล่ะก็ ใครๆ ก็ร้องอ๋อ! เพราะไม่ว่าใครก็ต้องเคยเห็นนกชนิดนี้ถูกขังในกรงเล็กๆ แขวนไว้ตามชายคาบ้านเรือน หรือแม้แต่ตึกแถวกลางป่าคอนกรีต จนกลายเป็นภาพชินตาและชินชาในใจ !!!
ฉันเองไม่ใช่นักดูนกและไม่ใช่นักอนุรักษ์
แต่ทำไมจึงสนใจนกปรอดหัวโขน ?
ก็เพราะในละแวกบ้านย่านชานกรุงยังมีนกชนิดนี้ให้เห็นในธรรมชาติ พวกเขาดูมีชีวิตชีวาน่ารักกว่านกในกรงเป็นร้อยๆ เท่า แล้วมนุษย์มีสิทธิ์อันชอบธรรมอันใดที่ไปจับเขามาขังไว้ในกรง... แม้จะเป็นกรงทองราคาเรือนแสนอย่างที่ "คนรักนก" บางคนกล่าวอ้าง แต่ในความเป็นจริง ลัทธิวัตถุนิยมอันงมงายไร้สติของมนุษย์หาได้ส่งผลใดต่อจิตใจอันบริสุทธิ์ของเพื่อนร่วมโลกเผ่าพันธุ์อื่นไม่... กรงทองมีไว้กักขังกิเลสตัณหาของมนุษย์ ไม่ใช่เพื่อปลดเปลื้องเสรีภาพจากสัตว์โลกที่ไร้หนทางต่อสู้
แมกไม้น้อยใหญ่อันร่มรื่นรอบๆ บ้านเชิญชวนนกนานาพันธุ์ให้แวะมาอาศัยพักพิงอยู่เสมอ รวมทั้งนกปรอดหัวโขนคู่หนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันในวันนี้...
พอฉันเริ่มลงมือค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับนกปรอดหัวโขนอย่างจริงๆ จังๆ ก็ต้องพบความจริงอันน่าเศร้าใจ บนแผงหนังสือไม่มีเรื่องราวของ "นกปรอดหัวโขน" เลย มีแต่ "นกกรงหัวจุก" เท่านั้น ไม่มีเรื่องธรรมชาติและการอนุรักษ์นกปรอดหัวโขนเลย มีแต่คัมภีร์นกแข่ง แนวทางปลดล็อกเพื่อการค้า ฯลฯ เท่านั้น แล้วอย่างนี้จะหวังให้คนรู้จัก ใส่ใจ และห่วงใยพวกเขาได้อย่างไร...
ขณะที่กำลังเขียนต้นฉบับ "นกปรอดหัวโขน เสียงเพรียกแห่งเสรีภาพ" จู่ๆ บทกวีของศิลปินคนโปรด จุ้ย-ศุ บุญเลี้ยง ที่อยู่ในความทรงจำก็แวบขึ้นมา...
มีรังไว้ให้รักอุ่น
รักต้องการอ้อมแขน ไม่ใช่กรงขัง
นกต้องการรัง ไม่ใช่กั้นกรง
ด้วยกรงมีไว้ขัง รังมีไว้อุ่น
อย่าให้ความห่วงใยแปรเป็นโซ่ดอกไม้
ล่ามไว้เพียงเพื่อจะให้หอม
มีอ้อมแขนไว้ปกป้อง แต่ต้องไม่ปกปิด
เราใกล้ชิดเพื่อที่จะได้อบอุ่น
มีนกตัวไหนสุขใจเมื่อได้อาศัยในกรงสวย
ฉันจึงรักเธอด้วย แต่ต้องบินไป
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ "รักนก" คงยังไม่สายเกินไป
ที่จะพิสูจน์ความรักของคุณให้พวกเขาได้รับรู้...
อยากร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการอนุรักษ์นกปรอดหัวโขน คลิก!!!
